چهارشنبه ۰۶ فروردین ۰۴ ۱۴:۵۳
تنها خروجی یا بقایای جاده‌ای بود که به داخل کشور می‌پیچید، از میان یک منطقه مرتعی غنی. در این سایه‌های روستایی و مسیرهای شکست‌ناپذیر بود که من و همراه شکوفه‌ام به سرعت غوغا می‌کردیم، و وقتی که خسته می‌شد، پرستار پیر او بهترین خدمات چینی خود را در برابر ما قرار می‌داد و به نظر می‌رسید که در شادی ما مشارکت دارد. ماه های تابستان رفت و رفتن وصف ناپذیر من اعلام شد. یک عینک جدید به پیرزن مهمان نواز هدیه دادم و چشمانش را پاک کرد. مردان یورکشایر کوله‌پشتی‌های خود را بستند، باد طلسم عزیز شدن خوب بود، پوست آب را قطع کرد، کلیسای قدیمی از دید من ناپدید شد و من دوباره در شهر شلوغ و پر رفت و آمد هال فرود آمدم.در اینجا بازرگانان ارتش را با لاک پشت پذیرایی می کردند و ضیافت هایی مانند ثروتی که به سرعت انباشته می شدند آنها را قادر می ساخت تا به وفور پر زرق و برق پخش شوند. طرفین کارت تا حد زیادی شلوغ بودند و سهام بسیار بالایی برای آنها بازی می کردند. به ویژه که بسیاری از افسران دارای زمین های بزرگ بودند و همچنین تجهیزات بسیار عالی را به نمایش گذاشتند. ارل فیتزویلیام ارجمند که سرهنگ هنگ بود آنجا بود و وقتی به او معرفی شدم از من پرسید که آیا من۲۴ رنگ ها را در دستانم خیلی سنگین ندیدم؟ صورتم فورا رنگی شد. واقعیت این بود که من در یک روز مزرعه ای در اشفورد در کنت، رنگ ها و همه چیز را منفجر کرده بودم. آن بزرگوار مهربان با مهربانی خاص خود مراقبت کرد که طلسم بخت گشایی در روزنامه بعدی به عنوان ستوان نامم را ببینم.
پس از اقامتی بسیار کوتاه در هال، به ویتبی، برلینگتون، و اسکاربورو، واقع در ساحل دریا، دستور داده شدیم. من این شانس را داشتم که به سمت شهر آخر راهپیمایی کنم، که با ورود به آن بسیار متاثر شدم. جمع و جور دعا , طلسم , دعانویس , طلسمات , جادو , بهترین دعا و طلسم و در دره ای واقع شده دعا , طلسم , دعانویس , طلسمات , جادو , بهترین دعا و طلسم، با قلعه قدیمی زیبا که ناگهان بالا آمده و منظره پرنده ای را به شهر می دهد، و ماسه های زیبا و وسیعی که به قدری سخت می شوند که در کم آب مسابقه اسب دوانی دعا حرف شنوی فرزند از پدر برگزار می شد، و با ایمنی زیاد، چون سنگریزه ای به سختی دیده می شد. این مکان تفریحی باشکوهی بود.
جایی که خانم‌های سالم و دخترانشان از شمال، برای نوشیدن آبگرم، در دریا، دیدن و دیده شدن، و گوش دادن به سخنان ملایم غریبه‌های جنوب، آمده بودند، در حالی که با عجله پنجاه زوج را به اتاق‌های دونا پایین می‌آوردند، با گونه‌های گلگون و موهایی که تا حدودی فر شده بودند. یک سال تمام در این مکان در یک دور مداوم از تفریحات، مانند توپ، مهمانی ها، گردش های پیک نیک، تفرجگاه های همجنس گرایان، و اسب دوانی گذشت.۲۵ گروه به طرز باشکوهی با لباس های سبز و طلایی پوشیده شده بود. در واقع، ارل فیتزویلیام تمام یا بیشتر دستمزد دعا گشایش بخت خود را به نفع هنگ واگذار کرد. بخش اعظم مردان، که قد بلندی داشتند، وارد گاردهای پا، توپخانه و تفنگداران دریایی شدند.
مسیر در طول رسید . و در صبح روز حرکت ما، گروه به صدا درآمد، طبل باس زمان راهپیمایی را می کوبید، علامتی برای باز شدن سریع پنجره ها توسط بسیاری از خانم های خوش اخلاق ، دستمال های سفید و دست های ظریف خود را تکان می دادند تا اینکه باد جاده آنها را از تحسین ما پنهان کرد. خورشید به شدت می درخشید، و همانطور که ما نگاهی طولانی به پشت سر انداختیم، برجک های سفید ارجمند قلعه و دریای درخشان آبی که در پایه آن کف می کرد، از دید ما دور شدند. تقریباً ده مایل از جهان برهنه پیش رفته بودیم، وقتی که اشتهایمان از نسیم های دریا نسبتاً تیز شده بود، شروع کردیم به چشمان مشتاقانه خود را به سمت یک روستای کوچک جدا شده، احاطه شده طلسم گشایش بخت توسط دیوارهای سنگی و چند درخت پراکنده، که منظره ای خوشایند بود.
با ورود، برای صرف صبحانه روبروی یک مسافرخانه کوچک روستایی طراحی کردیم: خدمتکاران چاق و چاق گونه های گیلاسی دور ما جمع شدند و از صدای موسیقی و دیدن کت های قرمز چنان شادمان شدند که در آنها عجله کردند تا اقلامی را که در اختیار ما بود قرار دهند، آنها قلاب های روستایی خود را از سر راه خود راندند و تکان دادند، که در حالی که روی چنگال های خود دعا , طلسم , دعانویس , طلسمات , جادو , بهترین دعا و طلسمراحت می کردند، ناآرام به نظر می رسیدند، گویی برای اولین بار در زندگی خود به پایداری واقعی دعای محبت همسر عزیزان خود شک دارند.
پس از صرف یک صبحانه عالی، راه خود را از سر گرفتیم و در پایان سه روز دوباره وارد هال شدیم، زمانی که به زودی دستور حرکت به بریستول را دریافت کردیم. ما از بورلی به هال، سپس به دانکستر، بیرمنگام، دربی، لیچفیلد، گلدعا , طلسم , دعانویس , طلسمات , جادو , بهترین دعا و طلسمر، و ورچستر، علاوه بر بسیاری از شهرهای کوچکتر که در این کشور پرکشت پراکنده شده‌اند، گذشتیم. با انجام یک راهپیمایی سیصد مایلی، به بریستول رسیدیم. هنگام عبور از یک شهر، پیرزنی افسر گروهان سبک را با یک کوله پشتی بر پشتش دید.
او به سمت او حرکت کرد و او را با نام آشنای “گروهبان” خطاب کرد. او با لبخند پاسخ داد: “خانم خوب من، گروهبان ها در این هنگ کوله پشتی حمل نمی کنند” و در عین حال نگاهی به چند نفر از آن درجه که در واگن های بار گذاشته بودند انداخت: – افسر برای راحتی یک تغییر سریع، در راهپیمایی در هوای مرطوب، خود را به این ترتیب بار کرد.
- ۰ بازديد
- ۰ ۰
- ۰ نظر